English
silver7888 guestbook (29) Sign guestbook
Browse Pages:< Previous 1 2
یک سخنران ایده جالبی را مطرح کرد می خواهم آنرا با شما در میان بگذارم...................ما دو نوع مواد غذایی داریم:۱_مواد غدایی جسمی:خوراکی ها،۲_موادغذایی ذهنی،اگر هر چیزی را بخورید ممکن است مریض شوید!اگر به هر چیزی فک کنید ممکن است افسرده شوید!...خوب چگونه می توان این رویه را تغییر داد؟۱_کتاب های توسعه فردی یا زندگینامه افرادی را که کارهای بزرگی انجام داده اند،مطالعه کنید.۲_به جای اینکه حالتان را با فکرهای منفی بد کنید،با افکار موفق و شاد به خودتان روحیه و الهام ببخشید.بعد از این صبحت ها او یک تمرین به ما داد:همه ایستادیم،و در حالیکه دست هایمان را بلند کرده بودیم با بلندترین صدای ممکن فریاد کشیدیم:خودم را فوق العاده خوب احساس می کنم.باید اعتراف کنم بعد از ۳یا۴ بار تکرار این جمله،فضایی قدرتمند و شورانگیزی بین شرکت کنندگان حاکم شد.ویلیام جمیز در جای نوشته است:بزرگترین کشف هم دوره های من این است که بشر می تواند با اصلاح ذهن خود زندگی اش را تغییر بدهد!...البته من با شما موافقم که نمی توانید در هر مکان و موقعیتی،با تمام وجود فریاد بکشید...ولی واقعأ هیچ جایی پیدا نمی شود؟نظرتان در مورد اتومبیلتان،آن هم در یک جای کم رفت و آمد،با در و پنجره های کاملأ بسته چیست؟خوب فکر کنید.بالاخره جایی را برای این تمرین پیدا می کنید!!!هیچ کس صدای شما را نخواهد شنید و تأثیر شگفت انگیز این تمرین را شما نیز مشاهده خواهید کرد.
به من او گفت فردا می رود اینجا نمی ماند و پرسیدم دلم،او گفت:نه تنها نمی ماند،به او گفتم که چشمان تو جادو کرده این دل را و گفت این چشم ها که تا ابد زیبا نمی ماند،به او گفتم دل دریایی ام قربان چشمت ولی او گفت این دل دائما دریا نمی ماند،به او گفتم که کم دارد تو را رویایی کمرنگم و پاسخ داد او در عصر ما رویا نمی ماند،به او گفتم که هر شب بی نگاه تو شب یلداست ولی گفت او کمی که بگذارد یلدا نمی ماند،به او گفتم قبول کن که رسوایت شوم او گفت کسی که عشق را شرطی کند رسوا نمی ماند،و حق با اوست عاشق شو همین و هر چه باداباد چرا که در مسیر، عاشقی اما نمی ماند،خدایا خط بکش بر دفتر این زندگی اما به من مهلت بده تا بشنوم آنجا نمی ماند.
Hello friend!
how ru?
باید به فکر غصه گل بود فکر غروب ساکت یک خورشید،باید ز درد آینه ویران شد از غصه سپیده به خود لرزید،باید به فکر کوچ پرستو بود در فکر یک کبوتر بی پرواز،باید به جای یک دل تنها بود آرام و ارغوانی و بی آغاز،باید به حرمت غم یک گلدان آشفته بود و خم شد و ویران شد،وقتی کسی ز غربت غم تنهاست باید شکسته گشت و پریشان شد،باید میان خاطره کودک چیزی شبیه لطف عروسک بود،باید برای پنجره ای تنها یک سایبان ز ساقه پیچک بود،باید برای تشنگی یک یاس زیباتر از تصور باران شد،باید برای تازه شدن گل داد تسکین روح خسته یاران شد،باید فضای نیلی رویا را گاهی برای پونه مهیا کرد،باید هوای سرخی رز را داشت از آسمان ستاره تمنا کرد،باید به خاطر گل یخ پژمرد فکر پرنده های طلایی بود،باید سکوت آینه را فهمید در انتظار صبح رهایی بود،باید به فکر حسرت شبنم بود فکر سپیدی غزل یک یاس،فکر پناه دادن یک لاله فکر غریب ماندن یک احساس،باید برای پونه دعایی کرد زیر عبور تند زمان تنهاست،باید شنید قصه دریا را تا دید او برای چه در غوغاست...
"راز زندگی" پسری هشت ساله به پیرمردی نزدیک شد,به چشمانش نگاه کرد و گفت:"می دانم که شما مردی بسیار خردمند هستید,می خواهم راز زندگی را بدانم"پیرمرد به پسربچه نگاه کرد و پاسخ داد:"من در دوران زندگی ام خیلی فکر کردم,این راز می تواند درچهار کلمه خلاصه شود." نخستین راز,فکر کردن است.تفکر درباره ارزش هایی که آرزو داری با آنها زندگی کنی. دومین راز ایمان داشتن است.ایمان به خودت بر مبنای تفکری که درباره ارزش های زندگی ات داشته ای. سومین راز,آرزو کردن است.آرزو درباره چیزهایی که می تواند باشد اما بر پایه ایمان به خودت و آرزوی که می خواهی با آنها زندگی کنی. چهارمین و آخرین راز,شهامت داشتن است.شهامت برای به واقعیت رساندن آرزوهایت بر مبنای ایمان به خودت و ارزش هایت. به این ترتیب "والت دیزنی"به آن پسر کوچک گفت:فکر کن ایمان داشته باش,آرزو کن و شهامت داشته باش. " اصول موفقیت" برای اینکه زندگی را واقعأ زندگی کنیم لازم است از ماهیت و جوهره وجودمان آگاه باشیم و آن را دریابیم.زندگی کردن هنگامی است که با توجه و تکیه بر استعدادهایتان به سوی خطر پذیری حرکت کنید و از احساس ترس,زیان و شکست احتمالی رویگردان باشید.زندگی کردن واقعی,شهامت,پشتکار,هدف,انرژی و قدرت می آفریند.طبیعتأ این نیروها وقتی ظاهر می شوند که هر روز در آیینه نگاه کنید و به خود بگوید:من واقعأ زندگی می کنم.
...می خواستم برای تو شعری بگویم از جنس سپیده,با واژه هایی از عشق دیدم نمی شود."آخر"وقتی که تو نباشی جای خالی تو را در شعرم هزار واژه هم پر نمی کند...!
Browse Pages:< Previous 1 2
